pengakhiran

pertama kali saya nampak awak..

entah kenapa jiwa saya memberontak..

nak sangat mengenali awak..

tak peduli orang nk kata apa..

tapi saya susah nak bercakap dgn perempuan..

saya tak pandai nak berhadapan dengan perempuan..

perlahan lahan saya mendekati awak..

saya cuba tegur² awak..

niat saya nak berkawan..

saya tak mampu ungkap lebih daripada tu...

lama kelamaan saya tersedar pengharapan ini lebih dari seorang kawan..

hari ini hari terakhir awak..

esok awak dah cuti..

kembalinya awak selepas ni merubah segalanya..

saya tak kenal awak..

saya tak kuat nak buat mcm tu..

tapi saya terpaksa..

saya takut sebenarnya..

saya nk menangis..

saya nak menjerit..

tapi apakan daya..

semua tu takkn pernh terjadi..

ketika saya terpaksa melepaskan awak dari hati..

separuh nyawa saya bagaikan hilang..

saya tetap akan cakap 'ok'..

kerana awak bakal melalui hari bahagia..

tapi kenapa saya yang merasa terlalu sedih..

ketika saya menghantar mesej terakhir..

itulah pengakhiran cerita tentang kita..

tapi saya ambil segala kenangan..

kerana itu yang saya tak mampu buang..